Apa itu takaful?

Takaful yang bermaksud saling menjamin, berasal dari perkataan Arab - kafala. Konsep takaful bertujuan mengalakkan tolong menolong dan perpaduan di kalangan para peserta selari dengan konsep ta'awun. Dalam Islam, menolong atau menyediakan bantuan amatlah digalakkan.

Isi kandungan [sorok] 1 Aplikasi 2 Perbezaan takaful & insurans konvensional 2.1 Gharar 2.2 Maisir/Judi 2.3 Riba 2.4 Penyelesaian 2.4.1 Takrif Tabarru'at 2.5 Syarikat pengendali takaful:

[sunting] Aplikasi

Dalam perniagaan takaful, pemahaman dari maksud ini merupakan satu agenda penting. Ia diterapkan kepada semua peserta yang mengambil perlindungan takaful untuk berniat ikhlas bagi saling jamin-menjamin di kalangan mereka ketika ditimpa musibah. Secara amnya, objektif dalam industri takaful sebenarnya mempunyai persamaan dengan industri insurans konvensional. Kedua-duanya merupakan instrumen untuk membantu golongan yang tidak bernasib baik kerana ditimpa musibah. Secara jelasnya, kedua-dua instrumen ini merupakan satu cara yang moden untuk memindahkan risiko yang berlaku dan sudah menjadi kebiasaan, sesuatu ganjaran akan diberi kepada pihak yang sanggup menerima pemindahan risiko ini.

[sunting] Perbezaan takaful & insurans konvensional

Objektif insurans dapatlah diungkapkan sebagai golongan ramai yang bernasib baik membantu golongan yang tidak bernasib baik. Sememangnya objektif tersebut adalah diiktiraf oleh Islam. Al-Quran dalam surah al-Maaidah, ayat 2, secara terangnya turut menyatakan galakan oleh Allah kepada manusia untuk mengamalkan sikap tolong-menolong, bermaksud:

"Dan hendaklah kamu tolong menolong di atas perkara kebaikan dan taqwa dan janganlah kamu tolong menolong di atas perkara dosa dan permusuhan".

Apa yang menjadi persoalannya ialah apakah ciri utama yang membezakan takaful dan insurans konvensional?
Tanggal 15 Jun 1972 merupakan tarikh penting bermulanya pengumuman terhadap penerokaan dan kajian yang dibuat ke atas kontrak insurans konvensional. Pada tarikh tersebut, Jawatankuasa Fatwa Kebangsaan dalam persidangan yang kelimanya telah memutuskan iaitu insurans nyawa sebagaimana yang dijalankan oleh syarikat-syarikat insurans yang ada pada masa ini adalah suatu muamalah yang fasid (rosak/tidak sah) yang tidak sesuai dengan prinsip-prinsip Islam dari segi aqadnya kerana mengandungi unsur-unsur gharar (tidak ketentuan), maisir (judi) dan riba.

[sunting] Gharar

Maksud al-Gharar ialah "ketidakpastian". Maksud ketidakpastian dalam urus niaga muamalah ialah:

"Terdapat sesuatu yang ingin disembunyikan oleh sebelah pihak dan boleh menimbulkan rasa ketidakadilan serta penganiayaan kepada pihak yang lain".

Menurut Ibn Rushd maksud al-Gharar ialah, "Kurangnya maklumat tentang keadaan barang (objek), wujud keraguan pada kewujudkan barang, kuantiti dan maklumat yang lengkap berhubung dengan harga. Ia turut berkait dengan masa untuk diserahkan barang terutamanya ketika wang sudah dibayar tetapi masa untuk diserahkan barang tidak diketahui".
Ibn Taimiyah pula menyatakan al-Gharar ialah, "Apabila satu pihak mengambil haknya dan satu pihak lagi tidak menerima apa yang sepatutnya dia dapat".
Al-Gharar ditakrifkan dalam Kitab Qalyubi wa Umairah menyatakan Mazhab Imam Al-Shafie mendefinasikan gharar sebagai "Satu (aqad) yang akibatnya tersembunyi daripada kita atau perkara di antara dua kemungkinan di mana yang paling kerap berlaku ialah yang paling ditakuti".
Prof Madya Dr. Saiful Azhar Rosly menyatakan, "Gharar yang dimaksudkan dalam perbahasan sah atau tidak sesuatu kontrak itu merujuk kepada risiko dan ketidakpastian yang berpunca daripada perbuatan manipulasi manusia mengakibatkan kemudaratan ke atas pihak yang dizalimi. Umpamanya dalam jual beli kereta terpakai, pembeli tidak diberitahu tentang keadaan sebenar kenderan tersebut. Setelah selesai perjanjian jual beli, gharar dalam objek jual beli itu boleh dijadikan alasan membatalkan kontrak. Ini kerana gharar itu terhasil daripada perbuatan zalim yang disengajakan".
Kontrak Insurans mengandungi unsur gharar kerana apabila tidak berlaku tuntutan, satu pihak (syarikat insurans) akan mendapat semua keuntungan (premium) sementara satu pihak lagi (peserta) tidak mendapat sebarang keuntungan. Keadaan ini bertepatan dengan definisi gharar oleh Ibn Taimiyah yang menerangkan gharar dalam kontrak berlaku apabila satu pihak mendapat keuntungan sementara sebelah pihak lagi tidak menerimanya.
Menurut laporan Badan Petugas Penubuhan Syarikat Insurans Secara Islam di Malaysia, adalah jelas di dalam kontrak insurans yang diamalkan sekarang mengandungi elemen gharar kerana Ma'kud Alaih (barang) tidak jelas, dan ia berkait dengan:-

• Tidak diketahui dengan jelas samada dapat atau tidak bayaran yang dijanjikan.
• Tidak diketahui kadar bayarannya.
• Tidak diketahui bila masanya.

Badan Petugas menyatakan kewujudan gharar dalam kontrak insurans kerana Kontrak Insurans adalah di atas "Dasar Jual Beli". Dalam Islam, jika sesuatu itu terlibat dengan muamalah jual beli maka ia mesti memenuhi rukun dan syarat jual beli. Antara rukunnya ialah:

1. Penjual dan Pembeli
2. Aqad (Ijab dan Qabul)
3. Barang (Ma'kud Alaih/Subject Matter)

Apa yang menjadi persoalan sekarang ialah kewujudan ketidakpastian 'barang' dalam kontrak insurans kerana syarat barang yang telah ditetapkan oleh Syarak tidak dapat dipenuhi. Bagi Islam, syarat-syarat bagi setiap rukun-rukun tersebut adalah penting dan mesti dipenuhi. Di antara syarat barang yang mesti dipenuhi ialah:

1. Barang tersebut dapat diserahkan dalam majlis akad.
2. Masa penyerahannya telah ditetapkan.
3. Barang tersebut telah ditentukan jenis dan kuantitinya.
4. Tempat untuk diserahkan barang telah ditentukan.
5. Bukan barang yang mengandungi unsur-unsur najis dan dilarang Syara'.

Seperti juga dengan pasangan yang ingin berkahwin. Mereka mestilah memenuhi rukun kahwin seperti adanya pengantin lelaki, perempuan, wali, 2 saksi lelaki yang adil dan ijab qabul. Tetapi jika salah satu rukun tersebut tidak dapat dipenuhi maka perkahwinan itu akan menjadi tidak sah. Namun ada pendapat yang menyatakan bahawa 'barang' dalam kontrak insurans adalah jelas kerana ia telah tercatat dalam kontrak dan akan diserahkan apabila terjadinya kemalangan. Lebih mengukuhkan lagi hujah tersebut ialah apabila mahkamah sendiri akan mendengar kes seumpama itu.
Kita mengakui pendapat ini dan kerana itulah dinyatakan perbezaan sebenar antara Takaful dan Insurans ialah dari segi "Keyakinan (Belief)". Cuba kita perhatikan, apakah bezanya pasangan yang berkahwin dengan pasangan yang tinggal bersama tanpa ikatan perkahwinan kecuali melalui kontrak yang dianggap sah oleh undang-undang sivil? Tentu sekali wujud perbezaan walaupun kontrak yang dibuat oleh pasangan tersebut adalah lengkap dengan segala hak antara kedua pasangan telah termaktub dan diditilkan dalam kontraknya, namun bagi Islam ia tetap tidak sah kerana berlawanan dengan Syarak.

[sunting] Maisir/Judi

Para ulama' menyatakan Maisir dan Gharar mempunyai kaitan yang amat rapat. Ini bererti jika sesuatu transaksi itu mengandungi unsur gharar maka dengan sendirinya unsur judi turut ada. Kaitan antara keduanya adalah terlalu rapat dan saling berkait.
Maisir (Judi) dalam kontrak insurans wujud bilamana:

1. Peserta membayar premium yang kecil dengan mengharapkan wang yang lebih besar jumlahnya.
2. Peserta hilang wang premium apabila peristiwa ingin dilindungi (the insured event) tidak berlaku.
3. Syarikat akan rugi jika terpaksa membayar tuntutan yang melebihi jumlah premium yang diterima.

[sunting] Riba

Unsur riba terdapat dalam urusniaga Pinjaman dari Polisi yang ditawarkan kepada peserta dalam produk Insurans Nyawa. Dalam sistem kemudahan pinjaman ini, Syarikat insurans akan mengenakan bayaran faedah kepada peserta yang membuat pinjaman. Jelas sekali bahawa bayaran faedah tersebut merupakan riba yang dilarang oleh Islam.
Elemen riba turut wujud dalam penjanaan keuntungan pelaburan dan insurans yang akan digunakan dalam pembayaran pampasan kepada pemegang polisi. Ini kerana dana-dana tabungan insurans, kebanyakannya dilaburkan dalam instrumen kewangan seperti bon dan juga saham yang kerap melibatkan syarikat-syarikat yang berurusniaga dengan kegiatan sistem perbankan konvensional.

[sunting] Penyelesaian

Para ulamak telah sepakat memutuskan Takaful sebagai ganti kepada Insurans Konvensional. Dasar Tabarru'at menjadi teras utama yang membina paksi Takaful. Penggunaan dasar ini turut menyelamatkan pengurusan Takaful untuk seiring dengan keredhaan Syarak dalam soal Muamalah Islam. Dengan penggunaan Tabarru'at ini maka Takaful terselamat dari terkena unsur gharar dan maisir.

[sunting] Takrif Tabarru'at

Tabarru'at merupakan perkataan Arab yang bermaksud menderma secara ikhlas. Dalam konteks perniagaan Takaful, setiap peserta yang ingin mendapatkan perlindungan Takaful mestilah hadir dengan niat yang ikhlas untuk menderma bagi membantu para peserta yang lain jika mereka menghadapi musibah. Dalam erti kata yang lebih tepat ialah, semua peserta tersebut bersetuju untuk saling membantu dikalangan mereka di atas niat yang sama.
Penegasan ini dapat dilihat dari fatwa oleh Dr. Yusuf Al-Qardhawi yang menegaskan insurans Islam boleh diadakan dengan syarat setiap peserta menderma di dalam satu tabung untuk membantu sesama mereka.
Hari ini, kebanyakan syarikat yang menjalankan Takaful adalah terlibat dengan dunia perniagaan. Oleh itu Tabarru'at yang bersyarat, diperkenalkan di mana setiap peserta yang ingin menyertai takaful mestilah menderma sesuai dengan risiko yang dibawanya. Syarikat terpaksa menetapkan kadar Tabarru'at kerana ingin memastikan Tabung Tabarru'at yang disertai oleh semua peserta tidak terjejas bagi memberi keadilan kepada semua pihak. Justeru itu, jika seseorang peserta membawa risiko yang besar maka kadar tabarru'at yang mesti disumbangkan mestilah sepadan dengan risiko tersebut.
Terdapat juga sesetengah pendapat yang merasakan penggunaan istilah Tabarru'at adalah tidak tepat kerana amalannya adalah berbeza dengan maksudnya yang bererti peserta tidak boleh disyaratkan jumlah pembayaran kerana ia adalah ikhlas semata-mata. Namun dengan operasi dan mekanisme yang digunakan dalam industri Takaful, diharapkan ia tidaklah dijadikan isu yang besar.
Penggunaan Tabarru'at yang menjadi dasar Takaful telah berjaya melahirkan satu Insurans Islam yang tidak bercanggah dengan Syarak. Unsur-unsur Gharar dan Maisir telah dapat dihapuskan dengan kewujudan dasar tersebut.

Apa itu insuran ?

Insurans

Dari Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas.

Lompat ke: pandu arah, gelintar

Insuran, dalam perundangan dan ekonomi, adalah bentuk pengurusan risiko terutamanya digunakan bagi jaminan terhadap risiko kemungkinan kerugian kewangan. Insuran ditakrifkan sebagai peralihan samarata risiko kemungkinan kerugian, daripada satu entiti kepada yang lain, sebagai pertukaran untuk bayaran dan tugas bagi penjagaan dan difikirkan sebagai satu jaminan dan diketahui kerugian yang kecil untuk mengelakkan satu kerugian yang besar, kemungkinan yang mendatangkan kebinasaan (kemusnahan).

Isi kandungan [sorok] 1 Prinsip insuran 2 Jaminan ganti rugi (Idemiti) 3 Bagaimana syarikat insuran mendapat keuntungan 4 Penentuan kadar struktur premium 5 Pautan luar

[sunting] Prinsip insuran

Tempoh atau berlakunya kerugian mesti pasti.
Kadar kerugian mestilah boleh dijangka: Agar dapat menetapkan premium (harga) yang menjamin mestilah mampu menganggar risiko dengan tepat. Sekiranya perlindungan itu unik, pemegang insuran akan membayar premium tinggi yang lebih seimbang. Lloyd's of London seringkali menerima perlindungan unik. (contoh., memberi perlindungan insuran kaki Tina Turner)
Kerugian mesti boleh dijangka pada tahap makro: Pengeluar insurance perlu tahu berapa banyak mereka perlu bayar apabila kejadian yang dilindung berlaku. Kebanyakan jenis insuran mempunyai tahap maksima bayaran, tetapi bukan semuanya ada, terutama insuran kesihatan.
Kerugian mestilah banyak: Prinsip perundangan De minimis menetapkan bahawa perkara remeh tidak dilindungi. Tambahan lagi, pengambil insuran yang rational (rational insurance) menggunakan insuran sedia ada apabila kos transaksi menetapkan bahawa mengisi tuntutan adalah tidak masuk akal.
Kerugian mestilah bukannya melapetaka: Sekiranya pengeluar insuran muflis (insolvent), ia tidak akan mampu membuat pembayaran kepada pengambil insuran. Di Amerika Syarikat, terdapat sistem Jaminan Dana yang kurang diketahui ramai untuk melindungi mereka yang syarikat insuran telah menjadi muflis. [1] Program ini dijendalikan oleh National Association of Insurance Commissioners (NAIC). [2]

[sunting] Jaminan ganti rugi (Idemiti)

Sebarang entiti yang cuba mengalih risiko (perseorangan, korporate, atau sebarang bentuk persatuan) menjadi pihak 'pengambil insurans' sebaik sahaja risiko diambil alih oleh 'pengeluar insuran -insurer', pihak pembeli insuran menurut kontrak, ditakrifkan sebagai 'polisi' insuran. Kontrak perundangan ini menyatakan syarat dan terma (terms and conditions) menyatakan jumlah perlindungan (ganti rugi) yang akan diberikan kepada pembeli insuran, oleh pengeluar insuran sebaik sahaja menanggung risiko, sekiranya berlaku kerugian, dan kesemua bencana yang dilindungi (jaminan ganti rugi), bagi tempoh kontrak.
Apabila pihak pembeli insuran mengalami kerugian bagi bencana khusus, yang jaminan tersebut memberi hak kepada pemegang polisi bagi membuat 'tuntutan' terhadap pemberi insuran bagi jumlah yang ditetapkan oleh kontrak polisi. 'Yuran' yang dibayar oleh pembeli insuran kepada pemberi insuran bagi menangung risiko dikenali sebagai 'premium'. Permium insuran daripada ramai pelanggan digunakan bagi membiayai akaun dana yang diketepikan bagi pembayaran tuntutan akan datang - secara teori bagi sejumlah kecil penuntut - dan bagi kos overhed. Selagi pembekal insuran mengekalkan dana mencukupi yang diketepikan bagi kerugian yang dijangkakan, perbezaan baki menjadi untung mereka.

[sunting] Bagaimana syarikat insuran mendapat keuntungan

Pelanggan mungkin membayar satu atau dua bayaran premium untuk satu jangka masa. Syarikat insuran mengutip bayaran ini daripada satu ataupun lebih pelanggan. Sekiranya sesuatu perkara berlaku yang memulakan tuntutan, syarikat kemudiannya akan membayar sejumlah wang tertentu. Sekiranya, dalam tempoh keseluruhan kontrak syarikat insuran, ia membayar kurang berbanding yang dikutipnya, ia menjadi apa yang dikenali sebagai keuntungan penajaan jamin. Satu ukuran prestasi syarikat insuran merupakan nisbah kerugian mereka (kerugian berlaku dan belanja pelarasan kerugian (loss-adjustment expenses) dibahagikan dengan premium bersih yang diperolehi). Nisbah rugi ditambah kepada nisbah perbelanjaan (belanja penajaaan jamin dibahagi dengan premium bersih yang diperolehi) untuk menentukan nisbah gabungan syarikat. Nisbah gabungan menunjukkan keuntungan penajaan jamin keseluruhan syarikat. Gabungan nisbah kurang daripada 100 peratus menunjukkan keuntungan, sementara apa-apa yeng melebihi 100 peratus adalah kerugian. Satu syarikat yang terkenal kerana mencapai keuntungan penajaan jamin adalah American International Group. Berkshire Hathaway, sebaliknya, terkenal kerana membuat wang mereka atas "apungan" berbanding keuntungan penajaan jamin. Apungan merupakan konsep di mana premium insuran dikutip awal, dan tuntutan dibayar bertempoh (kadang kala sehingga tempoh 10 tahun atu lebih), syarikat insuran mampu mengutip pendapatan wang pelaburan di atas wang yang mereka ketepikan bagi tuntutan yang belum dikemukakan, atau masih belum dibayar. Dalam tempoh masa, kadar faedah dikompaunkan menjadi jumlah besar, terutama bagi syarikat sebesar Berkshire Hathaway.
Dalam kebanyakan kes ratio gabungan syarikat melebihi 100 peratus, bagaimanapun syarikat masih mampu mendapat keuntungan. Ini adalah kerana antara masa syarikat mengutip premium dan masa pembayaran tuntutan, ia boleh melabur wang tersebut. Pulangan dari pelaburan ini mampu melebihi kerugian penajaan jamin dengan itu menghasilkan keuntungan. Sebagai contoh, sekiranya syarikat terpaksa membayar 10 peratus daripada yang dikutip, tetapi mendapat 20 peratus dari jumlah pelaburannya, ia masih mempunyai 10 peratus keuntungan. Bagaimanapun, kerana kebanyakan syarikat insuran menganggap ia hanya bijak (dan mungkin diwajibkan melakukannya oelh undang-undang berkenaan perniagaan insuran dalam jajahan di mana ia beroperasi) untuk melabur dalam bebas risiko bon kerajaan, atau pelaburan bentuk pulangan rendah dan berisiko rendah, ia adalah penting bahawa jumlah lebihan ia harus bayar berbanding apa yang ia kutip adalah lebih rendah berbanding peratus pulangan dari pelaburan ini. Sekiranya ia tidak mencukupi, syarikat akan kerugian wang. Jumlah lebihan yang perlu dibayar oleh syarikat boleh di anggap "kos dana - (cost of funds)" dan dibandingkan dengan kadar faedah peminjaman wang oleh syarikat yang sama. Disebabkan ini, kebanyakan syarikat insuran tidak hanya mempunyai matlamat keuntungan melebihi kos dana, tetapi cenderung bagi memiliki kos danan ini lebih rendah berbanding dengan apa yang ia boleh dapat dengan meminjam dari tempat lain. Sekiranya ia tidak berlaku, syarikat insuran tidak menambah nilai kepada pemiliknya, yang secara teori mampu membuat pinjaman wang dari tempat lain dan membuat pelaburan yang sama.

[sunting] Penentuan kadar struktur premium

Pemberi insuran menggunakan sains actuarial untuk mengukur risiko yang mereka sanggup terima. Data dihasilkan untuk menganggar tuntutan masa hadapan, biasanya dengan ketepatan yang boleh diterima. Sains actuarial menggunakan statistik dan kebangkalian untuk menganalisa risiko berkait dengan ancaman yang dilindungi, dan prinsip saintifik ini digunakan oleh yang menginsur, bersama dengan faktor tambahan, bagi menentukan struktur kadar premium.
Sebagai contoh, kebanyakan pemilik rumah persendirian membeli polisi insuran pemilik rumah dengan menandatangani kontrak membayar premium kepada syarikat insuran. Sekiranya berlaku kerugian yang dijamin, syarikat insuran diwajibkan oleh syarat kontrak untuk memenuhi tuntutan pepbeli insuran. Bagi sesetengah pemegang polisi, jumlah keuntungan insuran yang diterima daripada syarikat insuran akan melebihi jumlah premium yang dibayar. Yang lain mungkin tidak pernah membuat tuntutan atau menerima sebarang kebaikan selain ketenangan fikiran yang di berikan oleh jaminan polisi insuran . Apabila secara purata, jumlah kos tuntutan dibayar oleh syarikat insuran sepatutnya kurang berbanding premium keseluruhan yang dibayar oleh pemegang polisi insuran mereka, dengan perbezaan dikhususkan bagi belanja overhed dan keuntungan.
Syarikat insuran turut mendapat keuntungan pelaburan. Ia dihasilkan dengan melabur premium yang diterima sehingga ia diperlukan bagi membayar tuntutan. Wang ini juga dikenali sebagai 'apungan'. Pemberi insuran mampu mendapat keuntungan atau kerugian daripada pertukaran nilai dalam apungan termasuk juga faedah atau dividen pada apungan. Di Amerika Syarikat, kerugian penajaan jamin harta tanah dan korban syarikat insuran adalah sekitar $142.3 bilion dalam tempoh lima tahun berakhir 2003. Tetapi keuntungan keseluruhan untuk tempoh masa yang sama adalah $68.4 bilion, hasil apungan. Sesetengah orang dalam industri insuran, terutamanya Hank Greenberg, tidak percaya bahawa ia tidak mungkin untuk mengekalkan keuntungan daripada apungan tanpa keuntungan jaminan taja juga.

[sunting] Pautan luar

• Insurance industry statistics in the U.S.
• Life Insurance in the United States through World War I
• Columbia Encyclopedia: The History of Insurance
• Anggaran Perlidungan Insurans Anda !

edited from wiki

Coming soon